My dear auntieeeeee

امروز نزدیک یک سال می شه که دیگه پیش ما نیستی...........
تو این یک سال هر وقت از جاده قم وارد تهران می شدم، نبودنت بیش از تر همیشه پررنگ می شد. دیدن تابلوی بهشت زهرا، بزرگترین غمی رو که تا حالا تجربه کردم به تمام وجودم برمیگردوند.
نمیدونم چرا قبل از آمدنم باهات خدافظی نکردم، شاید واسه اینکه همیشه و همه جا با من هستی، شاید فکر میکنم هستی اما رفتی مسافرت...
اینو بدون که خاطراتتو با تک تک سلول هام حفظ خواهم کرد............
روحت شاد لاله عزیزم........